Un’orazione di Marco Antonio
Non possum dissimulare, iudices; timeo ne C. Verres propter hanc eximiam virtutem in re militari omnia quae fecit impune fecerit. Venit enim mihi in mentem in iudicio Manii Aquili tantum auctoritatis tantumque momenti orationem M. Antoni habuisse; ipse, qui in dicendo erat non solum sapiens sed etiam fortis, causa prope perorata, arripuit Manium Aquilium constituitque in conspectu omnium tunicamque eius a pectore abscidit, ut cicatrices populus Romanus iudicesque aspicerent adverso corpore exceptas; simul et de illo vulnere quod ille in capite ab hostium duce acceperat multa dixit, eoque adduxit eos qui erant iudicaturi vehementer ut vererentur ne hic non ad populi Romani laudem sed ad iudicum crudelitatem videretur esse servatus.
(da Cicerone)