Dedalo e Icaro
Daedalus ingeniosus fuit et ei (“a lui”) multae ideae fuēre. Cretae tyrannus Daedalum in Labyrintho et Icarum filium relegavit et miser puer flebat. Itaque Daedalus filio dixit: «Nos fugituri sumus»; pennas collegit et filio Icaro atque sibi (“a sé”) aptavit. Daedalus autem filium monuit: «Fili care (“Figlio caro”), volabis! Sed alas appropinquare non potes ad solem (“al sole”)». Icarus volabat et eximius architectus filium observabat. Icarus vastas caeli auras peregrabat quia (“poiché”) puero patriae desiderium erat, sic filius patri consiliorum memoriam non tenebat et mediam viam deserebat; enim incautus appropinquavit ad solem. Itaque radii ceram liquefecerunt, autem puer in pelagus (compl. moto a luogo) cecidit atque decessit.